MUKABELE CÜZLERİNDEN BİRKAÇ İLKE 9

 (9. Cüzden çıkarılan İlkeler)

Araf suresi 180. ayette: “En güzel isimler Allah içindir; ona onlarla dua edin, Allah’ın isimleri hakkında gerçeği saptıranları bırakın, onlar yaptıklarının cezasına çarptırılacaklardır” beyan ve emirleriyle Allah’a onun en güzel isimleriyle dua edilmesi ilke haline getirilmiş oluyor. Kur’an-ı kerimde Allah’ın 99 ismi vardır. Allah’ın kendisine vermiş olduğu bunca isme rağmen tanrı ve çalap gibi isimlerle ona dua edilemeyeceği gibi onu bu isimlerle anmak bile doğru değildir. Bir insanoğluna verdiği isimlerle değil de onun başka isimlerle çağırılmasına razı olmaz. Aynen öyle Allah da kendisine verdiği isimlerin dışında uydurma isimlerle çağrılmasına razı olmaz.

Bu surenin l99. Ayetinde Yüce Rabbimiz: “Sen af yolunu tut, marufu (iyiliği veya dinin kabul ettiği şeyi) emret, cahillerden yüz çevir” emirlerini vererek bir taraftan Müslümanları birbirlerinin hatalarını afvetmeleri, dinin tanıyıp kabul ettiği şeylerin, iyiliklerin de tavsiye edilmesi, kendi boş saplantılarını dayatmaktan başka bir yol bilmeyen cahillerle muhatap olmamayı ilke haline getirmiştir. 200 Numaralı ayette ise: “Eğer sana Şeytandan bir kışkırtma veya vesvese (tereddüt) gelirse hemen Allah’a sığın (Eüüzü billahi) de” uyarısıyla teavvüz (eüzü çekmek) bir ilke haline getirilmiştir.

204. Ayetinde ise Yüce Mevla: “Kur’an okunduğu zaman ona kulak verin ve susun ki rahmet olunasınız” talimatıyla Kur’an okunurken başka bir şeyle meşgul olmayıp onun dinlenmesi, ondaki emirlerin tutulması ilkesi ortaya çıkmış bulunuyor. 205.ayette de: “Rabbini içinden yalvararak ve de korkarak alçak sesle sabah akşam zikret, gafillerden olma” fermanıyla sabah ve akşam namazlarına işaret edildiği gibi zikir yapılırken korku halinde olunması, sesin yükseltilmemesi ilke olarak önümüze konulmuş bulunuyor.

Enfal suresinin birinci ayetinde: “Allah’a sığının ve aranızı düzeltin” emri verilerek dargınlığın önünü almak için aramızdaki ilişkilerin düzgün bir şekilde yürütülmesi ilke haline getiriliyor. 15. Ayetinde ise: “Ey iman edenler! Savaş halindeyken kafirlerle karşılaştığınızda onlara arkanızı dönmeyin” buyruğuyla Müslümanların savaşta karşılaştıkları düşmandan kaçmamaları askeri bir ilke olarak ortaya konuluyor.

20. Ayette yine Rabbimiz: “Allah ve peygamberine itaat edin, (emirleri) duyar olduğunuz halde Peygamberden yüz çevirmeyin” emriyle amirleri dinlerken yüzümüzü çevirmeden dinlememiz kural haline getirilmiş oluyor. 24. Ayette ise: “Ey iman edenler! Allah’a icabet edin (dediklerini yapın), ve sizi hayat veren şeylere davet ettiği zaman Peygambere de icabet edin” emirleriyle Allah ve Peygambere itaat ilkesi tekrar edilirken peygamberin davet ettiği şeylerin bize hayat verecek şeyler olduğuna işaret ediliyor.
21. Ayette de: “Sadece zulmedenlere isabet etmeyecek, (sebep olanlara, hatta göz yumanlara da isabet edecek) olan fitnelere karşı kendinizi emniyete alın” denilerek fitnelerin, karışıklıkların çıkmaması için önlem almak da bir ilke olarak ortaya konuluyor. 27. Ayette ise: “Ey iman edenler! Emanetlerinize (aldığınız görevlerinize) ihanet etmeyiniz” emri verilerek ödevleri, görevleri hakkıyla yerine getirme ilkesi karşımıza çıkarılıyor.
22. Ayette de Yüce Allah: “Onlarla fitne yok oluncaya ve sadece Allah’ın dini (kanunları) yerleşinceye kadar savaşın buyruğuyla fitne çıkaracak olan ve Müslümanların birliğine engel olacak bozguncularla savaşılması hayati bir ilke olarak önümüze getiriliyor.

İşte mukabele okumalarına bu ilkeleri yerine getirmek için katılmalıdır, Adet olarak değil. Aksi halde manevi bir karımız olmaz.

M. Hamdi GÜNER (Emekli Müftü)