Süleyman Çelebi hazretleri Mevlid olarak bilinen Vesilet-ün-Necat adlı eserinde Peygamberimizin doğum anını annesi Amine Hatun’un ağzıyla şöyle dile getirmektedir:

Şöyle beytullaha karşı ol resul yüz yere urmuş ve secde kılmış ol/ Secdede başı dili tahmid eder hem getirmiş parmağın tevhid eder / Derki ey Mevla yüzüm tuttum sana Ya ilahi ümmetim virgil bana / Çünkü ben bu işleri gördüm ayan Kalmadı sabrım heman düştüm revan / Geldi aklım gördüm ol sahib vefa Gözlerim nuru oğlum Mustafa / Sürmelenmiş gözleri gör hikmeti Göbeği kesilmiş olmuş sünneti / Yüzü nuru gün gibi berk urur. Çünkü gördüm gönlüme geldi surur / Kaynatıp nar-ı muhabbet kanımı Alarak bağrıma bastım canımı / Debrenur dudakları söyler kelam Anlayamadım ne derdi ol hümam / Kulağım ağzına verdim dinledim Söylediği sözü ol dem anladım / Hakka bağlayıp gönülden himmeti Der idi ki: ümmeti va ümmeti.

Son beyitten açıkça anlaşılıyor ki Peygamberimiz daha doğar doğmaz ümmetini (milletini) düşünmüş, onlar için ahlanmış, vahlanmıştır.

Yine o yüce Peygamberimiz Müslümanların Mekke’de eziyet ve işkence görmeleri üzerine onların Habeşistan’a göç etmelerine izin vermiş Mekke’deki taraftarlarının azalması riskini göze almıştır, ümmetlerini değil kendisini feda etmeyi düşünmüştür.

Taif’lileri İslam’a davet etmek üzere oraya gitmiş, fakat Taifliler tarafından taşlanmış, ayakları kanatılmış olduğu halde Cebrail’in: “Ya Muhammed istersen çevredeki dağları kaldırıp üzerlerine indireyim” şeklindeki teklifine “Hayır! Onlar inanmadı ama ilerde inanabilirler; en azından çocukları inanabilir” diyerek adi bir hakarete maruz kaldığı halde onların helak edilmesine gönlü razı olmamış, Rahmet peygamberi olduğunu göstermiştir. Böyle bir kimse sevilmez mi?

Yine o sevgili peygamberimiz Mekke’deki Müslümanlara baskı ve işkencelerin artması üzerine onların hicret etmelerine izin vermiş, sadece Ebu Bekir ve çocuk yaştaki Hz. Ali ile Mekke’de kalmış, büyük bir tehlikeyi göze alarak ümmetlerini korumuştur. Böyle bir insanı kim sevmez?

Medine döneminde Uhud savaşında yanağı delindiği, dişi kırıldığı halde karşı tarafa beddua etmemiş “Allahım! kavmime (ırkıma) hidayet ver; onlar ne yaptıklarını bilmiyor” diyerek merhamet abidesi olduğunu göstermiştir. Bu insan sevilmez de kim sevilir?

Her zaman olduğu gibi Bedir savaşında da demircilikten gelme Habbab bin Eret’in fikrine uyarak ordusunun karargahını değiştirmiş ve en basit insanların bile fikirlerine değer verilmesi gerektiğine işaret etmiştir. Böyle bir lider sevilmez de hangi lider sevilir? Günümüz liderleri bu konuda bile onu örnek alamıyorlarsa onların ümmetliği tartışılmaz mı?

Hudeybiye antlaşmasından sonra ümmetlerine kurban kesmelerini emrettiği halde Mekke’ye gidemediklerine tepki olarak bu emri dinlemeyişlerine karşı eşi Ümmü Seleme’nin fikriyle kendi kurbanını keserek onların da kesmelerini temin edip gerektiğinden eşlerimizin fikrini kabul etmemizi fiili olarak öğütlemiştir. Böyle bir insanı sevmeyeceğiz de kimi seveceğiz?

Evet Peygamberimizi seveceğiz ama onu sevmenin onun getirdiği Kur’an-ı kerime ve söylediği sözlerine, yani hadis-i şeriflerine uymakla olacağını da bileceğiz. Rebiyulevvl ayının 12.gecesini bu düşüncelerle kutlayalım inşallah.

VELADETÜNNEBİ (PEYGAMBER DOĞUMU) İLE TEBERRÜK

Her hedefini 12’den vuran, sayısız meziyetlerin sahibi ve kainata rahmet Hs. Muhammed (sas) in doğduğu Rebiyulevvel ayının 12. Gecesinin Düzce’miz, ülkemiz ve tüm İslam alemi için mübarek olmasını, bereketler ve huzur getirmesini Yüce Mevla’dan temenni ve niyaz ederim.