AK Parti Zonguldak Milletvekili Faruk Çaturoğlu, Ereğli Belediye Başkanı Hüseyin Uysal ve AK Parti Ereğli İlçe Başkanı Mehmet Fatih Çakır...

Üç kişi... Onlara bir anlamda "Ereğli'nin üç silahşörleri" de diyebilirsiniz. Tıpkı Alexander Dumas'ın Athos, Porthos ve Aramis'i gibi...

Ama yakından bilenler olacaktır, ironik biçimde üç silahşörler denilen kurgusal grup, esasında dört kişidir. Esas gruptan olmadığı halde onlarla birlikte çalışan dördüncü bir üyeleri de vardır. Bu hesapla Ereğli'nin üç silahşörlerine (Dumas'nın öyküsünde D'artagnan'ın eklendiği gibi) Kaymakam Nazım Madenoğlu'nu da eklerseniz benzetme tamamlanır.

Çaturoğlu, Uysal ve Çakır, şu an itibarıyla Ereğli'nin sorunlarının çözümünden ortaya çıkan siyasi rantın ve çözümsüzlüğünden ortaya çıkacak sorumluluğun sahipleridir. Madenoğlu da problem ne olursa olsun çözüm bir şekilde onun sorumluluk alanındadır zaten...

Bu dört kişinin omuz omuza çalışması, son on yılı büyük sorunlarla boğuşmakla geçen Ereğli'ye rahat bir nefes aldırabilir. Böyle bir ekip, problemin yaşandığı alanın temsilcisi ile birlikte (ve böylece sayı beşe yükseliyor. Mesela TSO, Esnaf Temsilcileri, sivil toplum örgütleri temsilcileri olabilir bunlar) ilgili bakanlığa gittiğinde yüksek olasılıkla istediğini alacaktır. Her başarı ilçenin bir probleminin aşılması anlamına gelir.

Zaten iddialı açıklamaların satır arasında sıklıkla vurgulanan "Birliktelik" kelimesiyle kast edilen tüm Ereğli'nin ortak bir hedef ekseninde buluşması değil, bu dört kişi ve saha temsilcisinin birlikte hareket etmesidir.

Başka bir şey değil.

***

Birliktelik meselesi Ereğli'de daima yanlış anlaşılmıştır.

Hani diyorlar ya, "Bir otobüse atlayalım, tüm kesimlerin temsilcileri de hazır bulunsun. Bakanlıkların kapısında yatalım" diye... İnsan böyle bir tasarının gerçekte ne ölçüde mümkün olduğunu sorgulamadan edemiyor. Hangi makam sahibi, kapıdan bir otobüs dolusu tanımadığı insanın odasına doluşmasından keyif duyar?

Birliktelik siyasi görüşleri farklı olanların da aynı torbaya girmesi şeklinde anlaşılıyor. Bunun pratik olmayışı bir yana, neticeye etki edecek pozitif bir katkısı olacağını düşünmek de doğru olmayabilir. Bu yüzden İktidar partisinin bir bakanı tarafından temsil edilen bir bakanlığa muhalefet partileri temsilcileriyle gitmenin ekstra bir kazancı olacağından şüphe edenleri kınamamak gerek.

Yine de Ereğli'de bir birliktelik ihtiyacı var. İpe un serenlerin sürekli ima ettiği gibi, ilçenin tüm paydaşlarının birlikteliği değil bu... Sadece sorumluluk mevkiinde bulunan genel ve yerel iktidarın temsilcileri (ki bunların hepsi bugün itibarıyla aynı partiden oluyor), artı ilçenin mülki amiri konumundaki kaymakam. Bir de problem yaşanan alanın temsilcisi.

Sadece beş kişi...

***

Ama ne yazık ki bu kadar dar bir grupta bile birliktelik ortamını sağlamakta sıkıntılar var. Kaymakam bey ve beşinci kişiyi bir kenara bırakmak gerek. Zira diğer üçü arasında birliktelik sağlandığında bu bölümde bir problem çıkmayacaktır.

2014 Yerel seçimlerinden bu yana Ereğli Belediye Başkanı Hüseyin Uysal ile AK Parti Ereğli İlçe Başkanı Fatih Çakır arasında serin rüzgarlar yaşandığı algısını aşmak bir türlü mümkün olamadı. 2015 Genel seçimlerine kadar Uysal ile dönemin milletvekili yan yana dururken, Çakır ortalıkta görünmüyordu. Daha sonra Milletvekili Candan yerini Çaturoğlu'na bıraktı ama belediye ve parti teşkilatı arasında soğukluk yaşandığı algısında bir değişiklik olmadı.

Bu durumu sona erdirmek için Çaturoğlu'nun bir girişimde bulunduğu da gözlenmedi. Bunda Çakır'ın yakın vadede siyasette rotasını nasıl çizeceği konusundaki soru işaretlerinin de etkisi vardır muhtemelen.. Öyle veya böyle fark etmiyor... Üç kişi bile bir araya gelemiyor. Ondan sonra nutuk atarken "birliktelik" deniyor.

Üç kişinin ortak bir amaç ve ufuk çerçevesinde bir araya gelemediği bir ortamda, ilçenin genelini kapsayan bir beraberlik ortamı peşinde koşmakta bir mantık yok. Öncelikle bu üç kişinin (Faruk Çaturoğlu, Hüseyin Uysal, Fatih Çakır ) bir araya gelmesi gerek.

İşin gerisi kendiliğinden gelir zaten.