Belediye Başkanı, yaklaşan Çilek Şenliği ile ilgili sivil toplum kuruluşlarıyla bir toplantıda buluştu. Önerileri aldı, sorunlar varsa onları dinledi. En baştan hatırlatmak gerek... Bu yazı o toplantı üzerinden politik bir eleştiri yapmak değil. Bekleyenler heveslenmesin...

Ereğli'yi Ereğli yapan değerleri saymak isterseniz Çelik, Çilek, Taşkömürü(dolayısıyla Uzun Mehmet) diye başlarsınız. Sıralamayı farklı yapanlar olabilir, hepsi doğrudur. Ereğli'nin en önemli üç değeridir bunlar.

Bugünlerde pazaryerinin içinde boydan boya yürüdüğünüzde, tezgahlarda doğanın yarattığı en güzel kırmızıyı görürsünüz. Resim yapanlar bilir, kırmızının kontrastı yeşildir ve en güzel yeşil de pazaryerinde bu kırmızıyı tarlada taşıyan yapraklı, saplı kısımdadır. Çilek kırmızısı, çilek yeşiline sahip çıkmak isteyen çok yer var ama en güzeli Ereğli'dedir.

Ancak akşam sabah haber bültenlerinde babalarını uğurlayan çocuklar, hayat arkadaşlarına selam duran eşler, ebediyete yolculuklarına başlayan evlatlarına el sallayan anneler görüyorsunuz. Askere evlat yollayan, yollayacak olanların yüreklerindeki gözyaşı kanallarının sonuna kadar aralandığı bir ortamdan geçiyoruz. Bu duygular sadece televizyon ekranlarının karşısında değil, Zonguldak ve Ereğli bölgesine gelen şehit ve gaziler dolayısıyla da yaşanıyor.

Ereğli'de kırmızının en güzeline övgü niteliği taşıyan o şenliğin yapılabilmesi, kırmızının en değerlisi olan kanlarını dökmeyi göze alan kardeşlerimizin, evlatlarımızın sayesinde... Kimi zaman böyle bir ortamda şenlik de neyin nesi diye akla geliyor ama vatan sevgisini perçinlemek için böyle güzelliklere, güzel duyguların yaşanmasına vesile olan etkinliklere de ihtiyaç var.

BİR ÖNERİ...

Madem bir taraftan vatanı için mücadele edenlere duyarsız kalınmayacak, bir yandan da güzel duyguların yaşanmasına vesile olan etkinlikler yapılacak, bir öneri getirelim.

Aslında öneri orijinal değil. Okullarda öğrencilerimiz mektuplar yazarak bunu yapıyor. Dahası başka bölgelerde bu çeşit uygulamaların örneklerini sosyal medyada da bulabilirsiniz.

Ereğli Belediyesi 1880 yılında kuruldu. Kuruluşunun üzerinden 136 yıl geçti. Ereğli'nin düşmandan kurtuluşu sayılan gün 18 Haziran 1921'dir, bu olayın üstünden 95 yıl geçti. Zonguldak'ın plaka numarası 67.

Bu özel günler ve sayıların adedini çoğaltılabilir. Özel bir sayıya da çok gerek yok aslında. Ama öneriyi getirirken mesela Zonguldak'ın plaka numarasını esas alalım: 67.

Ereğli'de düzenlenecek Çilek Şenliği etkinlikleri kapsamında, Güneydoğu'da güvenlik güçlerimizin mücadele ettiği illere 67 sepet(sayı 136 olabilir, 95 olabilir, 1880 veya 1921 hatta yüz, beşyüz, bin gibi rastgele sayılar olabilir) Ereğli'de üretilen çileklerden gönderelim.

DOĞRU OLANI YAPMAK

Şehitler son yolculuklarına uğurlanmak üzere baba ocaklarına döndüğünde, devlet geri kalanlar için yasal çerçevede bazı şeyler yapıyor. Şehit sahibi bölge toplumları gereken saygıyla son yolculuk merasimlerini gerçekleştiriyor, acıları paylaşıyor.

Ancak güvenlik güçlerimizle omuz omuza olunduğunu göstermenin şehit cenazelerinden başka yolları da olsa gerek. Öğrencilerin yazdığı mektupların çatışma bölgelerinde nasıl hevesle okunduğuna haberler aracılığıyla tanık olmayan yoktur.

Birey olarak bunu yapma imkanı olanlar vardır. Ancak Kdz. Ereğli Halkı, Ereğli Belediyesi, Ereğli Kaymakamlığı olarak "Yanınızdayız" notu yazan bir çilek sepetinin başında silah arkadaşlarıyla toplananlarla empati kurabilir, bir an için dahi olsa onların yerine kendinizi koyabilir misiniz?

Madem güzellikleri yaşatmaya devam ederek gündelik rutinlerimizi sürdüreceğiz, yaşayan güzellikleri yaşatmak için canlarını tehlikeye atanlarla paylaşmamız hayırlı olmaz mı?

Olurdu olmazdı tartışmasına girmeye de gerek yok. Çilek sadece bir metafor, çilek şenliği ile alakalı olduğu için verilmiş bir örnek. Niyet belli olduktan sonra çilek de olur, lokum da. Yeter ki güzellikleri, onları korumak için mücadele edenlerle paylaşmak istensin.

Nasıl olur sizce?