Geçtiğimiz hafta Türkiye de birçok insanın tanıdığı Doğan CÜCELOĞLU’nu kaybettik. Akşam İnternet üzerinden canlı yayın yapacağını duyurduğu reklamlar sayfalarımıza düşerken hocamızın ölüm haberi geldi birden yine aynı internet sayfalarına.

Çok uğraştı Doğan hocamız Türkiye’de Eğitim Sistemi için. Onun seminerlerine giden, kitaplarını okuyan ,eğitimlerine katılan gerek öğrenciler gerekse anne ve babalar mutlaka hayatlarında bir şeyleri değiştirdiler. Hep iyi şeylerdi bu değişenler ben inanıyorum. Doğan CÜCELOĞLU hocamızın istediği başarılı çocuk değil i İYİ İNSAN YETİŞTİRMEMİZDİ: Türkiye’ nin geleceğini İYİ İNSANDA görüyordu rahmetli hocamız.

Nasıl iyi insan yetiştireceğiz peki? Önce anne baba iyi insan olacak ki çocuk gördüğünü taklit etsin. Sevgi en temel ihtiyacımız. Sevilen çocuk önce ailesine sonra kendisine ve sonrada çevresindekilere GÜVEN duygusu kazanır. Güven duygusu kazanan çocuk da okulda da hayatta da başarılı olacaktır. İyi insan olmanın diğer bir şartı da vicdanlı insan olmaktır. Vicdan insanoğlunun davranışlarını sınırlandıran en önemli iç mekanizmadır. Sevgiyle büyümüş, güven duygusu oluşmuş vicdanlı çocuklar iyi insan olacaktır. Milli ve manevi değerlere bağlı, ailesini ve ülkesini seven insan olacaklardır. Türk Milli Eğitim Sisteminin Temel Amacı da kanunda böyle yer alır zaten.

Çok büyük emekleri var Doğan Hocamızın eğitim alanında. Allah rahmet eylesin ve mekanı cennet olsun.

Hayat böyle bir süreç işte sevgili okurlarım. Anne ve babamızdan aldığımız canla Dünyaya geliyoruz. Doğacağımız zamanı üç aşağı beş yukarı doktorlar biliyor. Ama ölüm saatini kimse bilmiyor.Bir bebeklik ve çocukluk devresi geçirip okul hayatına hazırlıyor ailemiz bizi. Her anne baba çocuğu için iyi öğretmen ve iyi okul derdine düşüyor. Sınavlara dayalı bir eğitim sistemi ile başarı puanına dayanan okul sistemi sonucu her birimiz bir okula girmeyi başarıyoruz. Özellikle 12 Yıllık Zorunlu Eğitim sürecinde Ülkemizdeki değişen EĞİTİM SİSTEMİNE ayak uydurmak bile başlı başına bir başarı sayılır. 4+4+4 şeklinde yapılanan okullarımızda her lise ANADOLU LİSESİ yapıldı. Velilerin gönlü hoş, çocuklarımız mutlu. Ancak her çocuk ayrı bir zeka ve beceri ile dünyaya geliyor. Hepsinin akademik, sosyal ve fiziki başarıları birbirinden ayrı. Kimi çocuğumuz sanata meraklı, kimisi spora, bir kısmı matematik alanına, başka bir kısmı edebiyat alanına. Bir kısmının eli çok iyi alet tutuyor, Yapmaya, bozmaya yatkın. Ancak okullarımız sınava dayalı sistem ile bu çocuklarımızı hayat hazırlıyor. Daha doğrusu hazırlamaya çalışıyor. Herkesin Üniversite Mezunu olmak için uğraştığı sistemde öyle Üniversiteler açtık ki. Bir tane Profesör görmeden mezun olan çocuklarımız var. Tabi başkasının tezlerini aşırarak profesör olanları da ne yazık ki duyuyoruz.

Doğan CÜCELOĞLU ‘nun ani ölümü bir kez daha gösterdi ki ölümün saati belli değil. Hangi okulu kazanırsa kazansın çocuklarımızın iyi insan olması için çaba harcamalıyız. Bu dünyada kazandığımız her şey yine bu dünyada kalıyor. İster işçi olun, ister çöpçü, ister doktor olun ister mühendis iyi insan olmadıktan sonra arkamızdan bırakacağımız bir tatlı eda kalacak geride. Çok iyi insandı diyecekler yada çok mendebur insandı diyecekler.

Tercih bizim elimizde. Hemen şimdi önce çocuklarınıza sarılın. Onlara sevdiğinizi söyleyin. Onlarla vakit geçirin. Gözlerinin içine bakın. Seni seviyorum yavrum deyin. Her karşılaştığınızda ödevini yaptın mı diye soracağınıza bu gün seni mutlu eden bir oyun oynadın mı deyin. Sonra Annenize, babanıza, kardeşinize, eşinize sarılın. Arkadaşınıza sevdiğinizi söyleyin. Gel sana bir sarılayım deyin. Belki bir saat sonra bunları yapamayacağız. Sevginin iyileştirmeyeceği hiçbir hastalık ve dert yoktur.

Sevgiyle kalın, iyi kalın.