Hepimizin bilinçaltının bir köşesinde pusuya yatmış, toptan kafayı sıyırmaya ramak kalmış toplumlarda daha yaygın bir sorudur bu: "Bu memleket nasıl kurtulur?"

Hepimiz iyi niyetliyizdir. Hepimiz içinde yaşadığımız toplumun, ülkenin başka ülkelerden daha güzel, daha huzurlu, daha zengin olmasını isteriz. Bu tanımlamaların hayli uzağında kalan cari durumdan, o güzel günlere dönüşümün nasıl gerçekleşebileceğine kafa yorarız.

Aslında bu sorunun çok basit bir cevabı vardır ama pek de işimize geldiği söylenemez. Herkes kendi işini iyi yaptığı zaman memleket kurtulur. Bunun ne bizim memlekette, ne de başka bir memlekette başka bir yolu yoktur.

Fakat işimiz görülsün diye hastanede sıra kuyruğunun bir adım önüne geçmeyi kar sayarsınız, devlet dairesinde gerek olsun olmasın bir tanıdığı devreye soktunuz mu, başınız göğe erer. Diğer insanlardan farklı hissetmenize yol açan ayrıcalıklar sayesinde bir büyüklük, kibir duygusuna kapılırsınız. Bunlardan kurtulmadan memleket kurtulmaz.

Kurtulmaz demek şaka değil. Başkalarında yanlış olanları düzeltmenin yararlı olacağını düşünüyorsanız, sizde yanlış olanı düzeltmek de yararlı olacaktır. Bir toplumda sizin işinizin görülüyor olmasını yeterli kabul ediyorsanız, başka insanların katlandığı çileye katkı vermekte de mahzur görmüyorsunuz anlamına gelir bu durum.

***

Böyle mücerret, muğlak yazmaya gerek yok. Sayısı çoğaltılabilmekle birlikte, ne gibi şeylerin yapılması halinde memleketin kurtulacağını da saymak mümkün!

Mesela, belediye asfalt yaptığında, en kısa sürede asfalt seviyesine göre düşük kalan yağmur kanalları ve mazgalları düzelttiğinde memleket kurtulur.

Mesela elektrik şirketi arıza bildirdiğinizde, servisin ne kadar süre sonra arıza mahallinde olduğunu bildirip, bu süreye uyduğunda memleket kurtulur.

Ücretli Tv aboneliğini sonlandırmak isteyen bir yurttaş, bu hizmeti veren firmanın ofisine ilk gittiğinde mesele çözüldüğünde, ikide birde o pakete geçin bu pakete geçin, sonlandırmayın diye müşteriyi canından bezdirmediğinde memleket daha güzel olur.

Siyasetçi, zaten yıllarca gecikmiş işleri hal etti diye havai fişekli kutlama yapmadığında, şampanya patlatmadığında veya ne bileyim kurban filan kesmediğinde, başlanan işler için katlanılması gereken çile belli bir zaman kesri içine hapis edilebildiğinde memlekette yaşamaya doyum olmayacaktır. Bir de siyasetçinin kendi eli olmayan işleri sahiplenmek yerine, sahiplenebileceği hizmetleri arttıranına düştüğünüzü var sayın... Lokum gibi olur yaşamak...

Ha... Maarif meselesi de var. Çocukları el ele tutuşarak oynaması, yaşıtları ile elbirliğiyle, gönül birliğiyle yetişmesi, öğrenmesi gereken, saygıya layık bireyler yerine; birbirini bir sonraki sınavda ekarte edilmesi gereken memleket düşmanları olarak gören, kendisinin öğrendiğini diğer arkadaşının öğrenmesini istemeyen bir nesil yetiştiren maarif sistemi ile bu işler olmaz elbette. Demek ki maarif işlerini üstlenen arkadaşlar işlerini iyi yaparsa siyasete atılan her acemi siyasetçinin "birlik, beraberlik" nutuklarını dinlemek zorunda kalmayız. Güzel olmaz mı?

Başka birisinin yaşamını kolaylaştıran her şey memlekete hizmettir. Bakın ne güzel oldu, yaşlılara evlerinde bakılıyor, bakana maaş ödeniyor falan. Bunlar memlekete hizmet anlayışının sonuçları. Bu yaşlılara bayram öncesinde bir ikramiye ödense, vatan bundan zarar mı ederdi?

Fındık üreticileri hasada başladıkları günlerde, fiyat istikrarının nasıl sağlanacağı, kimin ne kadar fındık alacağı, fiyatın normal seviyesinin ne olduğu gibi konular açıklığa kavuşturulsa, tarım bakanlığı yetkilileri işlerini iyi yapmış sayılırdı.

Yan sokakta yaşayan romanları, ileriki köyde yaşayan alevileri, daha ötede yaşayan kürtleri, mültecileri, her türden insanı sosyal statüleri, etnik kökleri veya inançları nedeniyle peşin hükümle yaftalamadığımız zaman kurtulacaktır bu memleket.

***

Örnekleri çoğaltabilirsiniz.

Yazıyı yazdıkça normalde yaptığınız, yaptığımız, yapılan işler, sadece bu memleket batsın diye mi yapılıyor diye şüpheye düşüyor insan. Herkesin yanlış olduğunu bildiği, bilebileceği bunca basit şeyi düşünmeden yapan bunca insan nereden çıkıyor?

Hepimiz mi kafayı sıyırdık?