Gündönümü geçti, Nevruz geçti, senenin muhtemelen geç kalan son karı yağdı. Havaların azıcık ısınmasıyla erik ağaçlarının çiçekleri dallardan fışkırır gibi peyda oldu, seyahat ettiğimiz yollara sarkan ağaç dallarında ilk yapraklar göründü. Bahar geldi...

Bahar dediğiniz şey, yeni sürülmüş bir tarlada, toprağın buğusunu içine çekmek, kovanlardaki arıların ilk papatyalar üstünde senenin ilk hasadına çıkışı, kapalı havaların ardından, gelecek sıcak günler vaadi veren masmavi gök kubbedeki sarı güneş, sabah saatlerinde ağaç dallarına konan kuşların söyledikleri şarkıdır.

Her mevsim yaşamın farklı bir cephesi, gökkuşağındaki farklı bir renktir. Bahar ayları söz konusu olduğunda yeni, güzel bir evrenin eşiğinde bulunmak olarak özetleyebilirsiniz bunu. Bahar hem insan için, hem envai türden hayvanı, çeşit çeşit böcekleri, çiçek ve her gün yeşillenen dallarıyla ağaçlarıyla, olgunluk çağını yaz ortasında yaşayacak olan bir senenin yeniyetmelik çağıdır.

O çağı yaşamak gerek!

***

Beton duvarlar arasına kendisini hapseden, kendini harap eden her türlü kirlilikten bir yandan şikayet eden, bir yandan da onu üreten, güzelliği doğanın sunduklarında değil, paranın satın alabildiklerinde, zenginlik ve itibar arayışında bulan Modern insan, doğanın parçası olduğu unuttuğu için yalnızlaşır, yabancılaşır ve acı çeker.

Göz alabildiğince uzanan bir çayırda, bir deniz manzarasında, hatta kayalıkların karmaşasında mı mutluluk bulunabilir, yoksa beton duvarlar içinde ipeklere boyanan çiçek ve ağaçlar yahut demir arabalar içinde yapay sünger, ebonit ve demirden yapılmış koltuklarda mı?

Bir duvar halısındaki ağaçların yapraklarını elinize alıp yol yol damarlarının ihtişamını gözlemleyebilir misiniz?

Bir natürmort tabloda, güzel bir vazodaki muhteşem çiçekleri koklayabilir misiniz? O vazonun yanındaki tabakta bulunan kıpkırmızı, pırıl pırıl elmaların tadını alabilir misiniz?

Yaşamak tadını, kokusunu almak ve dokunmaktır. Güz ayında dökülen yapraklara, kış ayında lapa lapa yağan kara, yaz ayında kumlara... Ve evet... Bahar ayında da çiçekler ve yapraklara...

***

Bahar gelmiş baksana! Tadını çıkarmak lazım bu mevsimin.

Baba ocağınız olan köyde, fındıklar yapraklanmış, çimler uzamıştır. Kuşlar sabahın köründe başka dallardaki sevgiliye şarkılarını söylemeye başlamıştır.

Şehirde doğsanız da fark etmez. Şehir merkezinden arabayla on beş dakikalık mesafede hayatın baskın rengi yeşile çalmaya başlamıştır. Yapraklar, çiçekler, çimenler, böcekler yaklaşan yaz ayına karşılama hazırlığındadır.

O da yoksa, belediye sizin için sahil şeridine renk renk laleler dikmiştir. Oralarda da yeşilin binbir tonu kış yorgunluğunu üstünden atıyordur. Yani baharı yaşamak, tadını çıkarmak istiyorsanız seçenek bitmez. Pencereden baktığınızda apartmanın karşısındaki arsada bulunan ağacı gözlemleseniz bile zarar etmezsiniz.

Sadece bakmakla kalmamak gerek, her yaprağın ayrı ayrı geliştiğini görmek—sahiden, bizzat yaprakları verecek ağacın kendisi gibi hissederek görmek—gerek. Eğer baharla birlikte kış uykusundan uyanan bir yaşam kırıntısını gördüğünüzde, içinizde bir umut ışığı kıvılcımlandığını hissediyorsunuz, bunu başarmışsınız demektir.

Tadını çıkarın!