Bildiğiniz gibi aile, anne, baba ve çocuklardan oluşur. Her çocuğun bir anne, babası vardır. Dolayısı ile varlığımıza sebep olan anne ve babalarımıza gösterilmesi gereken sevgi ve saygı dan bahsetmek istiyorum. Annelerimiz; Bizleri dokuz ay karnında taşıyan, hamilelik süresince pek çok güçlüklerle karşılaşan, hayati tehlikeleri göze alarak çocuğunu doğuran, çocuğunu büyütmek için uykusundan, istirahat 'inden, sıhhatinden fedakarlık yapan kutsal bir varlıktır.
Anne gibi yâr olmaz... Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar. Ana başa taç imiş, her derde ilaç imiş... gibi sözler hakkını asla ödeyemeyeceğimiz analarımızı tanımlar.
Babalarımız ise; Biz çocukları için tarla da, çapa da, fabrikada, kamu kurum ve kuruluşlarında yılmadan, usanmadan çalışan, yemez yediren, içmez içiren ve evin tüm sorumluluğunu üzerine alan kıymetli bir varlıktır.

Peki anne ve babalarımızı neden sevmek ve saymak zorundayız? Kim bilir onlar bizim için nice dayanılmaz acılara katlanmışlar. Kim bilir onlar bizim için nice güç ve sıkıntılarla pençeleşmişler. Kim bilir onların kaç defa tatlı uykularını bozduk, kaç defa bir kuş yuvasın dan daha sıcak kolları arasında sabahladık. Onlar bizlere bu iyilikleri, gösterdikleri bunca sevgi ve şefkatleri karşısında acaba bizden bir ücret mi istediler? Elbette hayır! Onlar bunu sırf evlatlarına duydukları sevgi ve şefkatten dolayı yaptılar.
Dinimiz İslam da anne ve babalarımıza saygıda bulunmamızı emretmiş, ana, babaya gösterilen sevgi ve saygıdan dolayı büyük bir mükafatın olduğunu, saygısızlık yapmanın da yine büyük bir günah olduğunu bildirmiştir. Bir Kur'an ayetinde şöyle buyrulmaktadır :

"Çünkü Rabbin, kendisinden başkasına kulluk etmemenizi ve anaya-babaya iyilik etmenizi buyurmuştur. Eğer onlardan biri, veya her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ererse, onlara öf bile deme, azarlama onları ve onlara güzel ve iyi söz söyle. İkisine karşı da merhametle kol kanat ger, mütevazi ol ve ya Rabbi de: "Onlar çocukluğumda beni nasıl büyütüp yetiştirdilerse, sen de onlara öylece merhamet et!" Sevgili peygamberimizde : " Cennet annelerin ayakları altındadır." Diyerek nimetlerle dolu koca cenneti anaların ayakları altına sermiştir. Bir başka sözünde de : " Üç dua vardır ki bunlar mutlaka kabul olunur. Mazlumun duası, misafirin duası ve anne, babanın evlatlarına yapmış olduğu duadır."

Anne, babalarımız gönül dünyamızın kutup yıldızlarıdır. Sevgileri de o nispette büyüktür. Elbette onlara gösterilmesi gereken sevgi ve saygıyı şu kısacık yazıya sığdıramayız. Onun için şu sözlerle yazımı bitirmek istiyorum;

Anne ve babalarımıza her türlü ikram ve ihsanda bulunmak, onların ihtiyaçları oldukları taktirde bütün maddi ihtiyaçlarını gidermek, onlara 'öf ' bile dememek, onlara karşı daima tatlı dilli olmak, en güzel tavır ve davranışlarda bulunmak gerekir. Yine onları üzmemek, bıkkınlığı ifade edebilecek bir tavır takınmamak gerekir. Gönüllerini kıracak en ufak bir sözden bile kaçınmak gerekir. Sözlerini dinleyip, onların yanında itibarımızı zedeleyecek söz ve davranışlardan kaçınmak gerekir. Hastalık ve yaşlılık zamanlarında daima yanlarında olmalıyız. Ve unutmayalım ki, bu günün biz evlatları yarın'ın anne, babaları olacağız.

Eğitimci-Yazar-Şair HARUN KARA diyor ki;

"Kim sevip, sayarsa anasını, babasını, O da görür evladından aynısını"