Ne doğru demiş Mevlana: "Balığa, denizden başkası azaptır."

Mevlana'nın sözü ile çıktığımız yolda sırtı yüklü bir dolu heyecan. Herkes taşıyor. Herkes yaşıyor ama herkes paylaşmıyor, e en doğruyu öğretenlerin de izlerini görmemek mümkün mü şimdi? Hayır. Bir dilim ekmekten öte paylaşım mı dediniz! Ne kadar da şaşırtıcı! İnanması en güç bölüm. Hiçbir gülümseyiş yeterince karşılıksız değildir.

Bir nevi nisan neşesi benimkisi. Gün anlamlı ve dayanılmaz ağırlığı ile yine bir Pazar kahvaltısı, evimde, en eşsizi, doğalından..maydanozu, nanesi gerisi bahanesinden.

Geçenlerde İtalya'dan gelen arkadaşım;'İtalyan'ca biliyor musun?' diye sordu. '–Hayır' cevabını verdim. Üstüne kayda değer sohbetimiz ve devamında aldığım teklife hiç şaşırmadım. Bakış açısı dedim, geçtim. 'Kendinizi geliştirin' diye kulaklarınızda çınlayan öğretilerin içsel bir gülümseyişi ile.

Deadline'larla yaşamanın zorluğunu kış aylarında bir köşe yazısında anlatan Ayşe Arman'ın seçtiği konuda modern yaşamın metropol manzaraları ve size düşen payı aylardır beni düşündürmeye yetti. Siz, modern yaşamı hayatınıza kattığınızda nelerle çoğaldınız, yoruldunuz..Ya da uydurma mutluluğunuz ısrarcı bir 'deyim'e dönüşüp bu konuda rolünüzü ne şekilde kullandınız? 'Uysal olun, uysallaşın' bence, buna değer. İyi, kalıcı sonuçlar verir.

Kraliyet ailesinin 'gül balosu'nu görsel, yazılı medyadan izleyenlerin ne düşündüğünü merak ederek bir sokak röportajı yapma istediğim tesadüfen bugün sizlerle buluştu. Kökü modaya dayanan duruşların ifadesinden başka bir şey değil. Asil bir görünümün mütevazi bir kültür birleşiminden doğan doğallık. Çok çekici, etkiliydi.

Pazar şarkısını radyo programı gibi hediye etmeyi geçerli saymadan da bir önerim var tabi;

Umay Umay&Cem Adrian, 'Anlat Onlara'

Bir saklı sır gibi orda duruyorsun..

Kimse söylemiyor, sen de susuyorsun..

Yorulmuş ellerin, artık açılmıyor..

Uzun hikâyeler, kimse inanmıyor..

Anlat onları..Neyi bekliyorsun..

Sen hangi oyunu, kader sanıp oynuyorsun,

Söyle onlara..Neden korkuyorsun!

Sen hangi yalanı, masal sanıp büyüyorsun.

Anlat onlara..Neden susuyorsun!

Sen hangi rüyayı, gerçek sanıp görüyorsun.

Söyle onlara, nereden düşüyorsun.

Sen hangi yalanı, hayat sanıp ölüyorsun.

THE SECRET misali..her sır, her güzellik mutlak bir bedel öder.

Geçtiğimiz hafta "Veet" markasının reklam çekimleri için Türkiye'ye 5. gelişi olan Victoria Secret meleği, model Adriana Lima.

Türk erkekleri benimle değil etraflarındaki kadınlarla ilgilensin!

Gazeteci İdil Demirer'in kendisiyle yaptığı röportajdan radyo programımda uzun uzun bahsettiğim için önceki gün mutluydum, bugün mutsuzum. Ayaklarımın altındaki papatyaları fark etmeden ezip geçtiğim için. Röportaja verdiği bilgi ile bugün magazin programında anlatılanlar arası uçurum, bana her gün yalandan, rengârenk balonlarını, zorla 'uçan balon' gibi gökyüzüne savuranları hatırlattı. Yaşam terazime baktım, ne kadar olgun diye.  Çekimlerde zorlanan ekipten bahsettiler, aklıma neler gelmedi ki! Lima'nın huzursuzluğu, asık suratı, gülmeyen yüzü ve altında yatan sebebin bir Alman dergisine verdiği pozlar yüzünden eşiyle arasının açılması hatta ilginçtir İstanbul çekimlerinde yakın bacak görüntüleri için kıskanç eşinden dolayı dublör kullandığı söylentisi ve boşanma arifesinde olduğu... Victoria Secret meleği, model Adriana Lima'nın basınla arasında geçen olaylar ve herkesin üzülmesi vs...diğer yandan boğaza açılan yat turundaki görüntüleri sosyal paylaşımda anında paylaşması ve fotoğraf karelerinin altına ;"Aşık olduğum hayat, aşık olduğum TÜRKİYE!.." dünya Adriana'ya, Adriana İSTANBUL'a hayran..aradaki boşlukları görebiliyor musunuz? Dolmadıkça tamamlanmıyor. Gün içi çekimler bittiğinde Lima'nın şerefine önceki akşam Esma Sultan Yalısı'nda düzenlenen parti için Türk kadınlarının 'yersiz iltifatları' kendi eksiklerini bile tamamlamıyordu. O yüzden her denizi deniz sanıp 'balık' olduğunuz sanarak atlayıp, dalmayın.

2003 yılında Kdz. Ereğli Sanat Kurumu Derneği'nin, 6 şiirli yaptığı yarışmada 1. lik ödülü almış olmak bir yana, bir dolu kitap hediye edilmişti. Onlardan biri de; Cezmi Ersöz'ün  'Şizofren Aşka Mektup' adlı kitabıydı..orada bir bölüm şöyle der; "..Ayrılık değil, özlemek hiç değil; en büyük acı, bu giderek büyüyen boşlukmuş...En büyük dert, kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş...En büyük kayboluş sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş."  diye devam ediyor. 

Ne çok sahnesi düşüyor ellerime. Adı yaşam. Yazmamak için savaştan çıkan barış sevinçlerindeymiş gibi hissetmekten öteye geçmeden. Siz, siz diye sormaya ihtiyaç bile duymadan. Sınırsız büyüklükte bir TÜRKİYE'DEN, Türk insanının oluşturduğu toplumdan bahsediyorum.

Vizyonu daralmış ' 0.5mm.'bir görüşün 3-5 insanı tarif etmesi kesinlikle olamaz. Küçülür sonra insan, ancak kendi içinde.

Anlayıncaya kadar çok zaman geçiyor, çok yaş alınıyor. Konuşmayı erteleyip, kayıp kentler kuruyor, her defasında öfke dışa vurulduğunda yas tutturan yaşam bir kez daha hediyesini sunuyor, 'ben' kucaklıyorum. İhtimallerin denizi yok, yüzgeçlerinizi boşa yormayın. Bahçedeyim, ayakkabımın üzerinde yürüyen bir 'tırtıl' kadar değeri olmayanlara baktım, merhaba dedim. Göz göze geldik ve değerince sustum. Gözlerimden yaşlar aktı, herkes ağlamış sanıyor. Sadece gün ışığı, güneş ve rüzgâr. Belli ki dört mevsim. Başkalarının bakışına, ilgisine muhtaç olan öylesi bir sınıf var ki, yorgunluktan ter döküyor. Unutmayın, bir televizyon programında değilsiniz. Gördüklerinizin ötesine bir kez de olsa bakın.

Bugünlük yolculuk bitti. Siz bakmayın farenin, kedi yokken cesur olduğuna..Fareye de bir kadeh rakı içirmişler. Başlamış konuşmaya; "-O kedi buraya gelecek!"