Geçen hafta ki köşe yazımda "ONLARDA BİZİM İNSANLARIMIZ" diyerek toplumun kanayan yarasına değinmiştim. Şimdi ise Gençlik sorununa bir bakalım:

Suçlu gençlik yok/suçlu anne-baba var düşüncesiyle;

Toplumun kanayan bu yarasını da biraz irdeleyelim:

Anne /babasının şiddetli geçimsizlik içinde olması ,evde huzurun olmaması,devamlı tartışma /kavga ortamında büyüyen çocuklar. Bunun sonucunla ayrılan anne/babalar ve ortada kalan yavrular. Sevgi ve şefkat görmeyen çocuklar /gençler...

Ayrıca annesi şiddet gören ,arada hep itilip /dışlanan acı,üzüntü sevgisiz büyüyen gençlik. En acısı anne /babasından sevgi ,şefkat görmeyen ,ezilen ve şiddet gören çocuklar/gençlik.

En kötüsü de;Oğlu ; Evlendikleri halde; Anne ve babasını esiri olmuş ,kendi kararlarını alamayan ,anne ve babasını sözünden çıkmayan zavallı oğullarımız. Ailesiyle eşi arasında sağlıklı ilişki kuramayan baba. Annesi gelinin her şeyine karışması, oğlunu doldurması ,gelinine ve çocuğuna eziyet ve sözlü ve fiilişiddet uygulaması.Annemsin ,babamsın sizlere saygım ve sevgim sonsuz. Ama benim eşime,evime ,çocuklarımın nasıl yetiştirileceğine karışamazsınız demesi gerekirken diyememesi. Bunun sonucunda yularının yıkılması.

Evden kaçan ve huzuru ,sevgiyi,şefkati dışarıda arayan çocuklar ve gençlik. Ve onların düştüğü uyuşturucu bataklığı.

Bugün Türkiye gerçeğinde uyuşturucu bataklığına düşmüş gençliğin %70 i zengin aile çocuklar. Hepside iyi eğitimliler.. %30 u ise fakir/yoksul aile çocuklar.

Zengin aile çocukları ailesinde göremediği sevgi/şefkat/ilgi/değeri dışarıda aramaktadırlar.Bu gençler dışarıda(sokakta )birleşiyorlar. Huzuru/mutluluğu disko-barlarda arıyorlar.Çıkış yolunu bataklıklarda ,uyuşturucularda bulduklarını sanırlar.Bu uyuşturucu bataklığına sevdiklerini de çekerler.Çekiyorlar.

Uyuşturucu bataklığına düşen bu kızlarımız ve oğullarımız çıkmak istedikçe batarlar . Bir daha çıkamazlar. Dönen buçarkın içinden bir daha onların çıkmasına izin vermezler.Bu bataklık kötü insanların para makinesidir.

Bu gerçeği geçte olsa öğrenen anne/babalar kendilerini değil, çocuklarını suçlarlar.

Sizlere her şeyi verdim,para sıkıntısı çektirmedim.Neyiniz eksik/neyinizi eksik ettim.En iyi okullarda okuttum,daha ne yapayım derler..

Evet her şeyi verdiniz ama huzurlu /mutlu/sevgi dolu aile ortamı vermediniz. İlgi vermediniz,ona değer vermediniz,aldığınız kararlarda onun fikirlerini almadınız.Çocuğunuza değer verdiğinizi hissettirmediniz.Bunu göstermediniz. Keşke çocuklarınızın ayaklarına para değil de sevginizi serseydiniz.Keşke her istediğini değil. İyi bir aile ortamı verseydiniz.

Mutluluğu evinde değil hep dışarılarda aradın.Boşandın olmadı yeni bir kadın buldun. Ama o da olmadı yine boşandın.Olmadı dostunla yaşamaya başladın.Olmadı pavyonlarda/barlarda /kumarda/içkide mutluluk aradın ama bulamadın. Çocuklarını hiç düşünmedin .nasılsa her istediklerini alıyorum dedin.Şimdi Çocuklarını suçluyorsun....

Ya mutsuz anneler oyun masalarında ,gösteriş yarışında huzur ve saygı arıyor.

Peki bunlara ayırdığınız zamanı çocuklarınıza ayırdınız mı?Eğer ayır saydınız gençler uyuşturucu bataklığına düşmezlerdi. Haydi düşünün/kendinizi yargılayın Bakalım aynada yüzünüze bakabilecek misiniz?

Şimdi de fakir ve yoksul aile çocuklarına bakalım neden bu bataklığı düşüyorlar::

Fakirlik/yoksulluk onları hayata köle etmiş. Anne-babalar ekmek peşinde koşuyorlar. Yeterince gelirleri olmadığından çocuklarını da çalıştırıyorlar. Ne yapsınlar geçim öyle zor ki; tencerenin kaynaması gerek,ekmek gerek,kira ödenmesi gerek. Temel ihtiyaçların karşılanması gerek. Ama yetiştiremiyorlar

Çocuklar; çocukluğunu yaşayamıyorlar. Gençler ; gençliğini yaşayamıyorlar. İstediğini alamıyorlar,istediği gibi giyinemiyorlar,istediği gibi hayatı yaşayamıyorlar.Onlarda hayatın renkli ışıklarına ,renkli yaşama özeniyorlar.Kaderlerine isyan ediyorlar.Anne/babalar geçim peşinde koşarlarken çocuklarını unutuyorlar. Bilmiyorlar ki gençliğin hayata bakışı değişiyor.isyandalar Bir bakıyorsun şehrin renkli hayatı onları da yutuyor,içine çekiyor. Artık dönüşü olmayan bir bataklık tadasın. Şehir hayatı zor eğer sen kendini koruyamazsan ,eğer ışıklı/yaldızlı gece hayatına kendini bir kaptırırsan çıkışın olmak.

İşte aç kurtlar seni öyle bir kullanıyor ki; paraysa para ,uyuşturucu ise uyuşturucu. Lük hayat ayaklarına serilmiş.Artık ya içicisin ,ya da dağıtıcı. Çıkışın yok. Çıkışın ölüm...

Gerçekleri gördükleri zaman iş işten geçmiş oluyor. Uyanıyorlar ama Geç kalıyorlar. Artık gençler geri dönemiyorlar.Düştükleri bu bataklığı anne-babalarına da söyleyemiyorlar. Çıkmak için çırpınıyorlar ama çıkamıyorlar. Çıkmak isteyenleri bir köşede öldürüyorlar .ya da fazla uyuşturucudan bir köşe de ölüyorlar...

SUÇLU GENÇLİK YOK. SUÇLU ANNE/BABA VAR. SUÇLU TOPLUM VAR.

Sen çok zengin olabilirsin. Ya da çok fakir de olabilirsin.Sen çocuklarına inançlı,sevgi dolu ,bütün değerlerimize bağlı bir aile hayatı verdin mi? Suç ne fakirlikte /ne zenginlikte. Suç bizde.Çocuklarınla ilgilendin mi? Dertlerini dinledin mi?Sorunlarını çözdün mü? Her zaman yanında oldun mu?O na değer verdiğini hissettirdin mi?. Aldığın kararlarda ona sordun mu? Arkadaş ortamını takip ettin mi?İ yi arkadaş ve kötü arkadaş gurubunun nasıl olduğunu anlattın mı? Çevresini ve arkadaşlarını doğru seçmesini söyledin mi? Seçmesine yardımcı oldun mu?

Önemli olan ne biliyor musunuz; çocuklarınızla sevgi ve saygı içinde aile olmanın erdemliğinde sıcacık çorba içebilmektir.Sevgi vermek,sevgi almak,sevgi ile sarılmaktır.

Sabah evden çıkarken sevgi ile uğurlanmak,akşam sevgi ile kapıda karşılanmaktır.

Biz büyük bir aileyiz diyebilmek bunu hissettirmek ve yaşatmaktır.Sevgi yüklü bir aileyi hiçbir güç yenemez.yanlışların içine çekemez.Şehrin renkli yaşamı onlar etkilemez.

Aile bağlarının güçlü olduğu, inançlı ve sevgi dolugençler yetiştirelim. O zaman fakirlik/yoksulluk da bizi yenemez. Zenginlikte gurura kibire düşüremez.

Sözlü ve fiili şiddetten uzak dur. Unutma oterider olmak, şiddetle olmaz. Konuşma ile olur.paylaşma ile olur. Bakışile olur. Gülümsemeyle olur. Eğitimle olur...

Şimdi soruyorum; suçlu gençlik mi? Anne/baba mı?

Toplum olarak bizim hiç mi suçumuz yok?

Evet diyorum ki ; SUÇLU GENÇLİK YOK. SUÇLU ANNE/BABA VAR.

KÖTÜ KİŞİLERİ İÇİNDE BARINDIRAN ;SUÇLU TOPLUM VAR.

O halde temiz bir toplum/temiz bir yaşam için çocuklarımızı zehirleyen kişileri korkmadan polise bildirelim...HARUN KARA