Sevgi;Gönül insanı olmaktır. Sevgi; aşık olmaktır. Sevgi; bir bedende iki kalbin yaşamasıdır. Sevgi; ruh ikizi olmaktır.Sevgi; önce dostu bulmaktır. Sevgi ve aşk; bedenimizde ki ruha Allah'ın bir yansımasıdır.

İnsan, sevgi yoluyla ALLAH'a ulaşır, çünkü insanla ALLAH arasında özdeşlik vardır. Ancak, insanın bu madde evreninde bulunması, ruhun Tanrısal kaynaktan uzak kalması bir ayrılıktır. Bu ayrılık insanı, yaşamı boyunca ALLAH'ı düşünme, ona özlem duyma olaylarıyla karşı karşıya getirmiştir. Gerçekte, insan-Allahı-evren üçlüsü birlik içindedir, var olan yalnız Allah'dır, türlülük bir görünüş'tür. Çünkü Allah, kendi özü gereği, bütün varlık türlerini kapsar, her varlıkta yansır.

Evreni kuran öğelerle insanın gövdesini oluşturan ilkeler özdeştir. Bu özdeşlik Allah;kendi özü gereği, bütün varlık türlerinde, biçimlendirici bir öğe olarak bulunmasından dolayıdır. Tanrısal özün nesnel varlıklarda bulunması bir yansıma niteliğindedir. Çünkü Allah yarattığı nesnede yansıyınca oluş gerçekleşir. Sevgi insanda birleştirici, bütünleyici bir eğitim niteliğindedir.

Sevgiyi Allah ve onun yarattığı tüm varlıklara karşı duyulan bir yakınlık, bir eğilim diye anlar. Sevginin gereği yüce Allah'a ölümsüz olana kavuşmak, onun varlığında bütüne ulaşmaktır. Allah insanla özdeş olduğundan "kendini seven Allah'ı, Allah'ı seven kendini sever". Çünkü sevgi kendini başkasında, başkasını kendinde bulmaktır.

Sevginin olmadığı yerde öfke, kırgınlık, çözülme ve birbirinden kopukluk gibi olumsuz durumlar ortaya çıkar. Sevginin değerini yalnız seven bilir, sevmekte bir bilgelik, bir olgunluk işidir. Yeterince aydınlanmamış, Allah ışığından yoksun kalmış bir gönülde sevginin yeri yoktur. Bütün varlık türlerini birbirine bağlayan, onları Tanrısal evrene yönelten sevgidir. Sevgi bir çıkar amacı olmadığından seven karşılık beklemez.

Dost kişi gerçek seven kişidir. Dost başka bir anlamda da Allah'dır, kişinin gönlünde ışıyan özdür. Yaşamak Tanrısal özün bir yansıması olarak evrende sevinç duymaktır. Çünkü bütün varlık türlerinde Allah görünmektedir, bu nedenle severek, düşünerek yaşamayı bilen kimse her yerde Allah ile karşı karşıyadır. Yaşamak belli nesnelere bağlanmak, yalnız gelip geçici varlıkları edinmek için çırpınmak değildir. Böyle bir yaşama biçimi kişiyi Tanrısal özden uzaklaştırdığı gibi yetkinlikten, bilgelikten de yoksun kılar.

Harun KARA 'nın dilinde bilge kişinin adı eren'dir. Eren barış içinde yaşamayı, bütün insanları kardeş görmeyi, kendini sevmeyeni bile seven kişidir. Onun gönlü yalnız sevgiyle, dostluk duygularıyla doludur. Evreni bir Tanrısal görüş alanı olarak bildiğinden, erenin evrene karşı da sevgisi, saygısı vardır. Eren'in gözünde insan, bir küçük evrendir, büyük evren ise Tanrısal özün kuşattığı sonsuz varlık alanıdır. Eren olma aşamasına ulaşmış kişide erdem, alçakgönüllülük, eli açıklık, yetkinlik, olgunluk bir bütünlük içinde bulunur.

Eren; yardım eden,yardımda bulunan,fakiri /yoksulu koruyup-gözetendir.İyilik yapan /kötülükten uzak duran,gönül kırmayan/gönül alan ,gönüllerde yaşayan erdem kişidir.Bilgedir,bilgilidir.Şekilde/giyimde değil,özde yaşayandır.Sevgi tohumları eken/sevgi toplayandır. İşte gerçek aşk ve sevgi budur. Ya ölüm ;

Ölüm ruhun gövdeden ayrılıp tanrısal kaynağa dönmesiyle gerçekleşir. Bu nedenle ölüm ruhla gövde arasında bir ayrılıktır. Gerçekte ölüm yoktur, ruhun ölümsüzlüğe ulaşması, yüce kaynağa dönüşü vardır. Çünkü bütün varlık türleri Tanrısal özün yansıması olduğundan, salt ölüm de söz konusu değildir.

Ölümün bir başka anlamı da bilgiden, erdemden, yetkinlikten, sevgiden yoksun kalmaktır. Bu nedenle sözün, boş bir kavram olmaması, bir varlık sorununu, bir düşünceyi dile getirmesi gerekir. İnsan ancak söz söyleme yetkisiyle insandır; konuşan Allah'ın yansıması durumundadır.

Beden ölür,ruh yaşar. İnsandan geriye sevgi kalır/saygı kalır/eseri kalır.İnsan bu dünyada eseriyle baki kalır.Ya öbür dünyada; kazandığı gönüllerde yaratana varır.O'nun özünde cenneti kazanır ve orada ebedi yaşar.

"Gel sevgide birleşelim,sevelim sevilelim.Sevgimizi ifade eldim/sevgimizi gösterelim/sevdiğimizi söyleyelim/uzak durmayalım sarılalım/gel gel de kucaklaşalım Bu dünyada ve öbür dünyada baki kalalım"....Eğitimci-Yazar-Şair HARUN KARA