Yıldız Akşamı..Muazzez Ersoy televizyonda, "şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler, tek bir söz bile söylemeye hakkım yok". Hakkım yok diyorum, biraz uzaklaşarak kendimden, geçiyorum anılara, mevsim sonbahar.

Bir keman taksimi sahnede çığlık çığlığa, seyirciler sanki rüyada..şarkılar, eğlenceler, gelenek, görenekler olmadan da dolmuyormuş meğer mutluluklar.

Ağustos ayı ilk haftalardayız, geçtiğimiz yaz. Aile düğünü, en yakınından. Bebekliği kucağımızda sevgi ile büyüyen. Ve genç, okullu, üniversiteli bir hanımefendi olarak iş hayatına atılan yeğenim Seda.

Adına, bir ömür birliktelik dediğimiz 'evlilik' son nefese dek bu evliliği sürdürmek, 21. yüzyılda pek de gerçeğini bulmuyor. Eksiği olan çok şeyin ne kadar farkındayız bilemem ancak son yıllarda yapılan araştırmalar arkadan gelen neslin öteki yüzü. Eyleme geçerken yolda kalan misali..

Soğuk, buruk, acı tarafını bir kenara bırakıyorum. Son 20 yılda ilk defa rastladığım, çok kıymetli olduğuna inandığım, 3 ay önce kurulan bir yuvadan bahsetmek istiyorum sizlere . Kız tarafı Ereğli'den. Erkek tarafı ise Tekirdağ'dan. Aranızda Tekirdağlı olanlar ne demek istediğimi malum anlamışlardır. gelenek, göreneklerine tam olarak ulaşamadığımdan sizlerle paylaşmakta geç kaldım. Ereğli'de bir düğün oldu, Tekirdağ'da ikinci düğün diyemeyeceğim. Bitmeyen eğlenceleri..Duyduğumda şaşkınlık içinde kaldım. Sanki Tekirdağ'da düğünü yaşamışçasına gözlerim doldu, duygulandım.

Ereğli'deki düğünde yaşananlar beni çok etkilemişti. Toplum olarak kaybedilen değerlere ummadığınız ortamlarda rastlayınca böyle oluyor. Herkesin, iki ailenin, misafirlerin yüzlerindeki gülümseyiş, huzur, içtenlik, mütevazi ve erdemli tavırlar ortamı öylesine ısıtmıştı ki, 'pamuk prensesin düğünü bu, olamaz' dedim kendi kendime.

Zarif bir dans ile başlayan düğün, Tekirdağ'a ait yöresel müzikleri ile sahnenin ve davetlilerin duruşuna öylesine anlam kattı ki, aileler 'gurur' ve 'onur' duygularını neredeyse taşıyamıyorlardı. Erkek tarafından çok fazla misafir yoktu. Düğünün ilk yarısına doğru damat tarafından yapılan misafir sürprizi alkışlar ve gözyaşları ile bir bütün oldu. Çekilen halaylar ise dillere destan.Gelin hanım hem bindallı giydi kına merasimi, hem de sade, modern, şık gelinliği ile tüm gözleri kamaştırmaya yetti.

Halayları pek bir ağırdan, ritimleri düşük, farklı ama kulağa hoş gelen müzik eşliğindeydi. Ve pistte gördüğüm herkes ayakkabılarını çıkarmıştı.

Gülümsedim, alışkın olmadığım için. Seda ve Mustafa o gecenin hiç unutulmazı oldular benim için.

Ve iki hafta kadar sonra Şarköy'de yapılan düğün, kına olmuş da hem de nasıl!

Gelin hanım şöyle dedi notunda; "Şarköy'de hiç durmadık. Kına yapıldı, Arnavut kıyafeti giydim. 22 kız Arnavut kıyafeti giyerek bana eşlik etti. Saatlerce eğlendik. Deniz kenarına giderek ateşler yakıldı, eğlence devam etti. Damat beye özel gelenekler yapıldı. Bir sonra ki gün de düğün oldu. Gecesinde malum metropol düğünleri gibi bara eğlenmeye gittik..hem de gelinlik, damatlıkla.."

Ne güzel yazdın Seda'cım..Sonuna da eklemiş: 'Şarköy'deki düğün  senlikti gerçekten' diye. Nasıl hoşuma gitti. Yüreğine, mutluluğuna sağlık. Daim olsun yuvanız. Herkese örnek olun. iki aileye de sonsuz teşekkür etmek bu satırlara düşen en yüce duyguydu. Böylesi güzel çocuklar yetiştirdiğiniz için sizi kutluyorum.

Erdemli olmak, mütevazi, içten tavırlara pek de rastlanılmıyor günümüzde. Siz mi? Bulduğunuzda bu değerleri, dostlarınızı sakın kaybetmeyin, değer verin, kıymet bilin. Aileler mutlu olduğunda çocukları da mutlu ve huzurlu olur ve onların çocukları da aynı davranışları örnek alır. Bu toplumu güzelleştirecek bizleriz, sizlersiniz, çocuklarınız. Saygı duyun, sevgiyi paylaşın. Bilerek uygulamadığımız neler var hiç düşündünüz mü? Belki hayır. Haydi, ufaktan bir içsel döngü ile kendimizi ve etrafımızdakileri, kaybedip kazandıklarımızı, niyetleri, inançları, iyilik, kötülükleri bir gözden geçirelim. Sizin de yuva kuracak çocuklarınız var. Yarınların anneanneleri ve Babaanneleri, dedeleri..

Esen kalın.