Meral Akşener liderliğinde kurulan yeni parti, ister olumlu, ister olumsuz olsun, her kesimin dikkatini çekiyor.

Partide Meral Akşener, Yusuf Hallaçoğlu, Koray Aydın, Ümit Özdağ gibi MHP'den ayrılan isimlerin yanı sıra, Ayfer Yılmaz, Aytun Çıray (bakmayın CHP'den ayrıldığına, esasen merkez sağda siyaset yapan bir isimdi) gibi merkez siyasetin temsilcileri, şimdi akla gelen Ruhat Mengi ve bazı gazeteciler, Fahrettin Aslan'ın oğlu Mehmet Aslan, DSP'den bazı eski vekiller, Ak Parti'den listelerde yer bulamamış bazı kişiler de yer alıyor. Çoğunluğu merkez sağ olmak üzere çeşitli eğilimleri birleştirme iddiasında bir parti olduğu anlaşılıyor yeni oluşumun.

Yine de geride kalanları terk edilmişliğin öfkesi ve kırgınlığı içinde böyle tepkiler vermelerini de olağan karşılamak gerek. Bunlar yeni kurulan siyasi oluşum yerini aldıkça azalacaktır.

Burada unutulmaması gereken şey, her yeni partinin varlığı—ki bunların içinde bugünün iktidarı da vardır—başka bir partide rüştünü ispatlamış kurucularla mümkün olmuştur. DSP solda CHP'den ayrılan bir partidir. Anavatan, Adalet Partisi kadrolarıyla kurulmuştur. DYP, Adalet Partisi'nin kalıntılarıyla kurulmuş, Anavatan'dan taban devşirmiştir. AK parti Milli Selametçilerden ayrılanlar tarafından kurulmuştur.

Bırakalım böyle işleri; siyasetin doğası böyledir!

***

İyi Parti'nin eleştirildiği konu da amblemi ve ismi ile ilgili. Bunlar—İyi ismi kayı boyunun simgesi olduğundan ayrılıkçılık kokusu var, logo maklubeye, papalığın önündeki meydana benziyor filan—da partinin programından ve hedeflerinden daha çok konuşuluyor nedense. Zira çoğu zaman bizim seçmen, fikirler ve ideallerden ziyade kişilerin yaydığı aura ile ilgilenir.

Emperyalist proje söylemleri de yersiz. Zira hepsi dün başka partilerdeyken, o partiler ve o partilerin seçmenleri için muteber kişilerdi. Bunlardan bazıların başka siyasiler için emperyalist proje söylemlerinde bulunmuş olması garip bir ironidir. Dün vatansever kabul edilen bu kişiler, sırf yeni bir parti kurdular diye mi "proje" oldular? Ne kadar rasyonalize edilirse edilsin, aklı olan insanın kabul edeceği bir tepki değil bu.

Bu bakımdan, yeni bir siyasi oluşumu gözlerken stereotipik yakıştırmalardan uzak kalarak, programı veya iktidara geldiklerinde yapacaklarıyla değerlendirmek gerekir.

Bu partinin temsilcilerinin, kendilerinin daha önce kurulmuş partilerden farklı olduğunu iddia etmesi yeni bir şey değil. Zira her yeni kurulan parti aynı iddiayla kurulur. Kimileri başarılı olur, kimileri olamaz. İyi Parti'nin daha önce bu serüvene atılan siyasilerin başarılı olanları arasında mı başarısız olanları arasında mı bulunduğunu şimdiden söylemek, bilmek mümkün değil. Bunu süreç içinde anlamak mümkün olabilecek.

***

Yeni partinin Türkiye genelinde oy alacağı kesimler de dikkatle izleniyor. Biz de izliyoruz bunu. En büyük oyu MHP tabanından alacağı görüşü mantıklı gözüküyor. İyi Parti'nin CHP tabanından da oy alabileceği anlaşılıyor. Bu partiye oy geçişi olmayacak tek partinin HDP olduğu anlaşılıyor. Bu bakımdan yeni partinin yüzde elliyi aşacaksa, AK Parti'den de makul miktarda bir oyu alması gerekiyor.

AK Parti'de kafaların salim olduğu bir dönemde, yeni bir partiye geçişler olacağını düşünmek yanlış olur. Ne yani, seçtiği bir partiyi iktidara taşıyan bir seçmen, normal koşullar altında başka bir partiyi iktidara taşımak ister mi diyorsunuz? Bu olmaz.

Fakat AK Parti'nin içinde kafalar salim değil karışık. Belediye Başkanları istifa ettiriliyor. Görünüşte uysalca—Balıkesir hariç—istifa ettiler ama hepsinin gönlünde bir kırgınlık olduğu anlaşılıyor. Uzun yılların yol açtığı "Metal Yorgunluğu"nun birkaç kaynak yaparak tedavi edileceğine AK Parti tabanını ikna etmek sanıldığı kadar kolay olmayabilir. Eğer durum sahiden böyleyse, ister İyi Parti adayı—ki şu ana kadar ibre Akşener'i gösteriyor—ikinci turda yarışsın, ister başka bir aday ön plana çıksın, yeni kurulan partinin pozisyonu, 2019 yılında yapılacak Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde kimin ipi göğüsleyeceği konusunda belirleyici olacaktır.