Ereğli Kaymakamlığı tarafından ilçede Ekoturizm faaliyetlerinin geliştirilmesine ve bu alanda istihdam yaratılmasına yönelik toplantı, bölgenin sadece sanayi altyapısıyla değil, çevre ile uyumlu sektörler açısından da bereketli bir alan olduğunu hatırlatıyor.

2004 yılı sonlarında Göreme ziyaretimizden döndüğümüzde, daha önce Kapadokya ve peribacalarını görmüş bir akrabam nasıl bulduğumu sorunca, "Taş işte" cevabını verdim. Gerçekten de misafir edildiğimiz Yozgat Yerköy'den Nevşehir'e kadar birkaç kavşak ve şehir merkezinden geçmemiş olsak, tüm Orta Anadolu'da dişe dokunur sayıda ağaç ve viraj olmadığına inanacaktık neredeyse. Ömrü yemyeşil, tepelik, derelerle dolu bir mıntıkada geçmiş biri için fantastik büyüklükte ovalar ilginç gözükebiliyor ama sadece beş dakika. Sonrası ruh daraltan bir monotonluk.

Göreme ziyareti esnasında peribacalarını oluşturan taştan yapılmış küllükler, küçük kutular, ziyaret ettiğimiz taştan mağara kiliseler dışındaki unsurları bir tarafa bırakırsanız taştan başka bir şey görmedik desek yeridir. Yine de bu yukarıda sayılan nesneleri normalin üstünde fiyatlarla günün anısına satın aldık. Turizm de yerinde para etmeyen nesneleri görmeye gelenlere marka değerini satmak değil midir?

Yozgat Yerköy'de bu akrabanın evinde konakladıktan sonra, ertesi gün Hattuşaş'a geçtik ve bu büyük Hitit başkentinin kalıntılarını ziyaret ettik. Burada da taştan—ve taşa kazınmış birkaç freskten— başka bir şey yoktu. Yine de duvara Hitit Kralı ve aslanlı figürlerin kazılı olduğu taştan bir levha satın almaktan geri kalmadık.

Bir gün önceki "Taş işte" esprisi aynı günün akşamı yeniden gündeme geldi.

***

Ertesi sene Yozgat kökenli bir arkadaşın arkadaşı Ereğli'ye geldi. Kent merkezinde bir tur bile atmadan doğup büyüdüğümüz köye götürdük.

Yetiştiğimiz Yalı bölgesi az bulunur doğal güzelliklere sahiptir. Karşıda deniz gözükür, ne kadar deniz sezonu üç ayı geçmese de, beş dakikada Karadeniz'in serin sularıyla buluşmak işten değildir. Köyler büyük oranda ormanların içindedir. Ormanlar arasındaki vadilerde tertemiz dereler yer yer göletler oluşturur, yer yer şelaleler halinde kayalıklardan dökülür. Orman dediğiniz öyle böyle değildir. Kimi yerlerde yirmi metreyi aşan ağaçların gölgesinde dinlenmek her şeye değer.

Ama Orta Anadolu kökenli bu arkadaş, daha gezi planlaması yapılmadan, köyün ta ortasında yol kenarında bulunan eğreltiotu ve dikenleri fotoğraflamakla başladı işe. Yahu onlar zararlı bitkidir, bunları başıboş bırakırsan ne yol kalır, ne bahçe, biz seni daha güzel yerlere götürelim falan desek de "Ama yemyeşil görmüyor musunuz?" dedi. Bu da bozkırdan gelen birinin Batı Karadeniz Bölgesi'ni—Ereğli'yi—nasıl gördüğü hakkında bir fikir veriyor.

Birkaç günlük misafirliği boyunca bu arkadaşın hayret nidalarının hiç bitmediğini söylemek abartılı olmaz.

"Ağaç falan işte..." diye espri yapmadı yani.

***

Kaymakamlık girişimiyle başlatılan Ekoturizm projesinde potansiyel var. Fakat potansiyel denilince aynı zamanda satılabilir hizmet ve mal da hazır olmalı. Mesela Kandilli'de Varagelden deniz kenarına inip de etkilenmemiş insan hiç yoktur. Kapadokya ziyaretimizde aldığımız hediyelik eşyalar gibi küçük bir varagel maketi, varagel şeklinde yapılmış ev eşyaları, gezi haritaları, bölgeyi anlatan dökümanlar falan da olmalı. Satabileceğiniz-satılabilir bir şey olmadıkça birilerinin gelip bölgeyi dolaşmasına turizm demenin imkanı yok. Çilek sepeti ve reçeli bir başlangıç olabilir ama yeterli kabul etmenin imkanı yok.

Yalı bölgesinden örnekler verdik ama Kent Merkezinden Veli Dağı'na, Yalı Bölgesinden Alaplı'ya, Gümeli'ye kadar Ereğli'nin her yöresinde gizli bir doğal güzellik bulmak mümkün. Bu bölgede yaşamamıza rağmen, bazı haberler için gittiğimizde bölgede yaşayan biz basın mensuplarının bile fotoğraflamadan edemediği, görmezden gelemediği şeyler bunlar.

Neticede bu proje de bölgede sıkça görüldüğü üzere "Projeler Çöplüğü" nü mü boylar, yoksa bu işten bir değer üretmek mümkün olur mu bilemiyoruz. Bunu zaman gösterecek. Şu anda söylenebilecek tek şey var.

Bu projede potansiyel var.