Polonezköy'de doğa ile bir arada aile sevincini birbirine bağlayan kareler de bayramdan bir anı olacaktı elbet. Değerli arkadaşım ve ailesi ile gördüğüm her kare fotoğrafın ilk duyguları bu satırları doldurabileceği aklıma bile gelmezdi. Diğer yandan yine çok değerli arkadaşımın ise, Girne'de bir otelde Şevval Sam konserinden esintileri sosyal medyada olası bir etki ile yerine almıştı.'gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar ve elveda meyhaneci' konsere damgasını vuran iki özel şarkıydı eminim. Bol bol gezildi, bayramlaşmalar, tatile çıkanlar, sevenler, sevilenler ile 'bayram' coşkusu yaşandı. Herkesin uzanıp da açtığı pencereden arda kalanlar yaşamın ta kendisiydi. Mutluluk, bölüm bölüm yaşandı bu bayram.

Bayram sabahlarından birine daha yakın olduk da, çocuk uykularından berrakça uyanma umutlarında.. Uykuların rüyasız sabahlarında, 'teslimiyet' etme biçiminde hatta göçüp gitmelerin zamanı hızla körüklediği gerçeklere uyanmalı mıydık? 

Eşsiz gülümseyişlerin her şeyden uzak olduğu sevgileri bir araya getiren, coşkusu, neşesi, huzuru, birlik ve beraberliği ile bayramlar mutluluktu elbette. Başta hastanelerde bayramı geçiren, Huzurevlerinde saygıdeğer yaşlılarımızı hatırlamayı hiçbir bayram unutmadım, bu bayram olduğu gibi. Yitirdiklerimiz ise buruk bir acı, dualarla anmaya devam ettiğimiz. Atıp nefreti, kötülükleri bir tarafa iyi şeyler bırakalım, emanetiz dünyaya. Sizin kadar şanslı olmayanları düşünün. Neleri unuttunuz mesela? Hatırlayın. Hatırlamaya değer ne varsa..

"Ona güvenmiştim, yanılmamışım" sözü bayramdır.

Hiç aldatmamış, aldanmamış olmak bayram...
Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış
ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son
taksiti ödenirken sıkılan eller bayramdır.
Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda
karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi,
nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.
Alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta
ölebilmek bayram..
Bunların kadrini bilirseniz, kıymet bilmeyi öğrenirseniz her gününüz bayram olur. ( Can Yücel)

Övgüleri aldık kâh şairlerden, kâh yazarlardan, bilgelerden, bildiğimizi sandıklarımızdan belki. Nereye gidiyorduk diye sorup durduk kendimize içsel yolculuklardan daha da ötede. Her duruşun belli ki bir anlamı vardı, çoğalıp duran.

'Vakur Duruşlar' baş döndürücü güzelliktedir. Sözlük anlamı; kıymetini bilen ve onu koruyan tavırda olan insan. Ağırbaşlı, onurlu. İnsanı tek bir sözcükle ifade etmek gerekirse bunu seçerdim. Sebebi ise sözcüğün içinde gizli olan 'akur'. Başına gelen 'v' kırılgandır., Bilinçli olmak gerekir zira insan esneklikle dikkati harmanlayabilirse bünyesinde, o zaman kendini kurtarabilir. İnsanlar ikiye ayrılır, 'vakur' ve 'akur'..bir katkı yaparak tamamlamalı.

Geçenlerde ulusal bir köşe yazarı yazısına şöyle başlamış;'İnce işitir insanın kendi hakkını korumaya kalkışması..Bunu yaparken bir bakarsınız ki, haksızlığa yol açmışsınız! En iyisi, en doğrusu, fakat tabii zor olanı; kendinin değil başkasının hakkını korumaktır.'

Yükseklik dünyayla birleşiyor sanıyorum. Bu da şimdilik yeterli bir mutluluk.

'Bazal' sözcük anlamında; 'Birinci derecede önemli, kurallaşmış, yapılması gereken.' Peki. Bazal şartları ne denli yerine getiriyorsunuz? Bu sabah televizyonda bir doktor tansiyon ile ilgili açıklama yaparken, şunları söyledi;'sabah çıkan tansiyon yüksek ise bu tansiyonun yüksek olduğunu gösterir. Akşam çıkan tansiyon yüksek ise kafanızda dolaşan tilkilerin kuyruklarının birbirine takıldığının gerçeğidir bu.' Tabi gerçek tansiyon ya da belirli hastalığa bağlı rahatsızlıklar dışında bir açıklamaydı bu. Mizah ile mesaj bir aradaydı. Ne almak istediğinize bağlı bir hayat sonuçta.

Bir sonraki yazımda İtalya'nın köylerinden dağlarına kadar dur durak bilmeden gezen iki arkadaşın doğanın eşsiz güzelliğinde, nimetlerinden nasıl yemek ve tatlılar yaptığına dair bir yolculuğa elbette birlikte çıkacaz, siz okurlarla. Esen kalın.