• 

Bu yazımda ,istedim ki sanata duyduğum aşkın en uzak köşesinden, en yakınıma kadar saran sarmalayan yanı sizlere ulaşabilsin.Ne var ki;bu yazıyı yazarken dinlediğim enstrümantal müziğin ruhuma dolan etkisi o kadar yoğundu ki müzikle adeta geçmişe yolculuk ettim.Hani eskilerden kalma bir koku hissedersiniz de sizi alır götürür bir yerlere... İşte öyle bir hava içinde yazarken müziği durmadan başa sardırarak yeniden defalarca dinliyorum.Bu müzik ihtiyacım olanı fazlasıyla veriyor.Şiir gibi müziğin gücüyle güçleniyorum.Nasıl bir yaratma özgürlüğü ki bu sanatçılarda varolan o kendinden geçercesine benliğe işleyen , hüzünle dillenen, içtenliğin sesiyle bütünleşen yapıtları özgün bir biçimde dışa vuruyor?

Sanatın, her zaman insandan yana olduğunu ve her zaman insanı amaçladığını, çok katlı anlamını, o insanî doğa içinde gerçekliğini görerek, kendini aşma savaşında olduğunu biliyoruz. Sanatçıların dünya görüşlerinin izlerini, yaşamlarının içlerinden çıkardıkları, estetik kaygıyla yoğrulmuş derinliğin; yeniye, güzele oradan hareketle bütüne varmanın zorlayan etkisiyle bir mücadele örneği sergilediklerini de biliyoruz.

Sanatı hep kişiyi tamamlayan yanıyla gerçekliğin içinde bir yer edinme işlevi olarak görüyorum.Hem yaşamın içinde hem de önünde duran sanatçıları anlamak çok da kolay olmuyor.Bu yüzdendir ki içinde var olduğu toplumun yalnızları değil midir onlar? Gelecek için bu günden, kendinden vazgeçme, kendine yabancılaşmadan, başkalarıyla aynı olma endişesini taşıyan hayatlarda saklıdırlar.Bu hangi mercekten bakılırsa bakılsın şiirle kurulan geleceğin bireyi sağlamlaştıran yanıyla mümkündür. Sanatın her dalı buna öncülük edebilir elbette.

İnsanlık; eğrisi doğrusuyla, olumlu olumsuz, her koşulda çizildiğine göre derinleşen anlamların üzerine yürümeli ve dayatılan kendi seçimi olmayan bir hayatı da nasıl karşıladığını bir varoluş serüveniyle duyumsatabilmelidir.Bireysel diliyle dünyayı kavrama biçimini kendi üzerine eğildiği anda malzemesi dil olan şiirle yaşatacaktır..Bunu yaşatırken de şaire düşen sorumluluğun önemi bir kez daha ortaya çıkacaktır.

Dinlediğim müzik gibi, kalbe inen şiirleri yazma sorumluluğu olmalıdır bu.Şunu unutmamak gerekliliğine inanıyorum;şiir kendisi değilse hiçbir şey olamıyor demektir!