Bir gazeteci yazar kimliğimle küçük bir Avrupa gezisi yaptım geçenlerde. Biraz Hollanda biraz da Danimarka. Oralardaki yaşamı gözlemlemeye çalıştım. İnsanların, insanlarımızın mutluluklarını, mutsuzluklarını biraz da dünyaya nasıl baktıklarını gözlemlemeye çalıştım gezi boyunca.

Tek kelime şunu söylemek mümkün; mutlu insanlar, yerlisi, yabancısı, genelde gülen çehreler hâkim çevrenizde. Zor işlerde çalışanları gözlemlemeye çalıştım, belki mutsuz görür müyüm diye. Çöpçüsü çöp topluyor, yüzünde mutluluk olmayanı elbette var ama mutsuz da görünmedi bana. Garsonu, temizlikçisi çok çalıştıklarını söyledi hep, ama para yönünden bir şikâyet yok denecek kadar az. Genel şikâyet çok çalışmaktı. Ülkemizdeki pahalılıktan da haberdardı görüştüğüm hemşerilerim. Neden böyle olduğu konusunda pek bir fikirleri olmasa da düzelmesi yönünde iyi dileklerini belirtiyorlardı hepsi.

Tek tek söylemek gerekirse Amsterdam daha cıvıl cıvıl bir kent Kopenhag’a göre. Hal böyle olunca bu hava insanlara da yansıyor. Cıvıl cıvıl olan kentin insanları daha sıcak. Sıcak derken yanlış anlama olmasın, laubalilik yok, herkes yaptığı her neyse edebiyle yapıyor. Bağırtı yok, çağırtı yok, sağda solda bangır bangır müzik yok. Gittiğiniz yerlerde fiyatlar çok belirli, sürpriz fiyatlarla karşılaşmıyorsunuz, en belirgini ise restoranlarda su fahiş fiyatla satılmıyor!

Sadece para mı diye düşünüyor insan mutlu olmak için. Ama biraz işin dibini kurcalayınca bir olgu daha çıkıyor ortaya; güvence! Çalışan insanlar, insanlarımız hem iş güvencesinden hem de işsizlik güvencesinden bahsediyor, devlet yanımızda diyor. Hal böyle olunca elbette yüzler daha kolay gülüyor.

İki kentin bir de ortak yönü var, çok çarpıcı. İki kentte tam bir bisiklet, bisikletliler kenti. Araç trafiği o kadar az ki, şaşırtıcı. İnsanlar her yere bisikletle gidiyor iki kentte de. İşe bisikleti ile giden şık hanımefendiler, şık beyefendiler görmek çok mümkün iki kentte de. Motosiklet sayısı da çok az geldi bana, bizdekilere göre. Yine iki şehirde de yine ortak bir yön var o da kurallar, hem bisikletliler hem araçlar hem de yayalar bu kurallara harfiyen uymakta. Uymayanı görmedim desem doğrudur. En güzel tarafı ise bisikletler için düzenli yollar olması. Ama bütün bu güzellikler temelde kurallara uyum ile sağlamlaşıyor.

Seyahatin1. Bölümü burada bitiyor. Kısaca 1. Bölümde mutlu olduğunu fark etmese de mutsuz olmayan, kurallara bağlı insanlardan söz ettik. 2. Bölüm kısmet…